نام : علیرضا
نام خانوادگی : آزمایش
نام پدر : حسن
تاریخ تولد : 1341
محل تولد : گنبد کاووس
تاریخ شهادت :1365/11/5
محل شهادت :کربلای 5
زندگی نامه شهید :
ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ آزﻣﺎﻳﺶ - ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻓﺮزﻧﺪ ﺣﺴﻦ- در ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﮔﻨﺒﺪﻛﺎووس و ﺑـﻪ ﺳـﺎل 1341 در ﺧـﺎﻧﻮادهاى ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ آﻣﺪ.ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ در ﻛﻮدﻛﻰ ﺑﺮاى ﻓﺮاﮔﻴﺮى ﻗﺮآن و اﺣﻜﺎم ﺑﻪ ﻣﻜﺘﺐ رﻓﺖ و ﺧﻮاﻧﺪن ﻗﺮآن را ﻓﺮا ﮔﺮﻓـﺖ. در اﻳـﺎم ﻛﻮدﻛﻰ ﺑﻪ ورزش ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﻛﺸﺘﻰ ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ ﺑﻮد. وى ﺗﺤﺼﻴﻼت اﺑﺘﺪاﻳﻰ را در ﮔﺮﮔﺎن آﻏﺎز ﻛﺮد.در ﻫﻤﺎن ﻛﻮدﻛﻰ ﻧﺴﺒﺖﺑﻪ اﺟﺮاى ﻓﺮاﻳﺾ دﻳﻨﻰ ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﺷﺎ ﺑﻮد؛ ﺑﻪ ﻃﻮرى ﻛﻪ ﺳﻌﻰ ﻣﻰﻛـﺮد ﻗﺒـﻞ ازﺳﻦّ ﺗﻜﻠﻴﻒ، در ﻣﺎه رﻣﻀﺎن روزه ﺑﮕﻴﺮد. ﺧﻮاﻫﺮ ﺷﻬﻴﺪ در اﻳﻦ ﺑﺎره ﻣـﻰﮔﻮﻳـﺪ: ﻋﻠﻴﺮﺿـﺎ وﻗﺘـﻰ ﻛـﻮدﻛﻰﺑﻴﺶ ﻧﺒﻮد، ﺳﺤﺮﻫﺎى ﻣﺎه رﻣﻀﺎن ﺑﻴﺪار ﻣﻰﺷﺪ و روزه ﻣﻰﮔﺮﻓﺖ. اﻣﺎﭼﻮن ﺗﺤﻤﻞ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ و ﺗـﺸﻨﮕﻰ راﻧﺪاﺷﺖ، ﺑﻴﻦ روز ﺑﻪﻣﻦ ﻣﻰﮔﻔﺖ: ﻧﻤﻰﺧﻮاﻫﻢ روزهام را ﺑﺨـﻮرم، اﻣـﺎﺧﻴﻠـﻰ ﮔﺮﺳـﻨﻪام. ﻣـﻦ ﻫـﻢ ﺑـﻪ او ﻣﻰﮔﻔﺘﻢ: درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖﻛﻪ روزهات را ﺑﺸﻜﻨﻰ. اﻣﺎ روزه ﻛﻠّﻪ ﮔﻨﺠﺸﻜﻰﺑﮕﻴﺮ و ﭼﻮن ﺧﻮردن ﺧﺮﻣﺎ درﻣﺎه ﻣﺒﺎرك رﻣﻀﺎن ﺛﻮاب دارد، ﭼﻨﺪ ﺧﺮﻣﺎ ﺑﺨﻮر ﺗﺎ ﮔﺮﺳﻨﮕﻰات ﺑﺮﻃﺮف ﺷﻮد. او ﭼﻨﺪ ﺧﺮﻣﺎ ﻣـﻰﺧـﻮرد ودر ﻋﻴﻦ ﺣﺎل دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻮردن ﻏﺬا روزهاش را ﺧﺮاب ﻛﻨﺪ.ﺷﻬﻴﺪ آزﻣﺎﻳﺶ دوره اﺑﺘﺪاﻳﻰ را در ﮔﺮﮔﺎن ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺖ و در ﻛﻨﺎر ﺗﺤـﺼﻴﻞ، در ﻣﻐـﺎزهﻧﺠﺎرى ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺶ ﻣﺪﺗﻰ ﻛﺎر ﻛﺮد.او در اﻳﻦ ﺳﻦّ ﻛﻢ، ﻫﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ارزﺷﻰ ﺑﺴﻴﺎر ﺣﺴﺎس ﺑـﻮد و ﻫـﻢ از ﻧﻈـﺮﺷﺨـﺼﻴﺘﻰ از ﺳـﻦّﺧﻮدش ﺑﺎﻻﺗﺮ رﻓﺘﺎر ﻣﻰﻛﺮد. ﻣﺎدر ﺷﻬﻴﺪ در اﻳﻦ ﺑﺎره ﻣﻰﮔﻮﻳـﺪدر دوران دﺑـﺴﺘﺎن از ﻣـﻦ ﺧﻮاﺳـﺖ ﺗـﺎ ﻛﻼﺳﺶ را ﻋﻮض ﻛﻨﻢ و ﻋﻠّﺖ آن را ﻫﻢ وﺿﻊ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﻌﻠّﻢ ذﻛﺮ ﻛﺮد. ﻋﻼوه ﺑﺮ آن در ﻣﺪرﺳـﻪﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺎدرم ﻓﻠﺞ اﺳﺖ و ﻧﻤﻰﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاى ﺳﺆال از درﺳﻬﺎﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻴﺎﻳﺪ. ﻋﻠّﺘﺶ ﻫﻢ اﻳـﻦ ﺑـﻮدﻛﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﻧﺒﻮد ﻣﻦ ﺑﺎﻣﻌﻠّﻤﻴﻦ ﻣﺮد ﻛﻪ در ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﺮﺧﻮردى داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ.« ﺷﻬﻴﺪ دوره راﻫﻨﻤـﺎﻳﻰرا در ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺎﺑﺎﻃﺎﻫﺮﻣﺸﻬﺪ ﺳﭙﺮى ﻛﺮد.در ﺳﺎل 1353 و زﻣﺎﻧﻰﻛﻪ ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ ﺗﻨﻬﺎ دوازده ﺳـﺎل داﺷـﺖ، از ﻧﻌﻤـﺖ ﭘـﺪر ﻣﺤـﺮوم ﺷـﺪ و ﭘـﺲ از ﮔﺬﺷﺖ ﻳﻚ ﺳﺎل و ﻧﻴﻢﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﻛﺮد. رﻓﺘﺎر او ﺑﺎ ﻣﺎدر و ﺧـﻮاﻫﺮ و ﺑـﺮادراﻧﺶﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮب و ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪﺑﻮد. ﺑﻪ ﺧﺼﻮص ﺑﻌﺪ از ﻓﻮت ﭘﺪرش اﻳﻦ ﻣﺤﺒﺖ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺧـﺎﻧﻮاده اﻓـﺰاﻳﺶﻳﺎﻓﺖ.اوﻗﺎت ﻓﺮاﻏﺖ را ﺑﻴﺸﺘﺮﺑﺎ ورزش ﻣﻰﮔﺬراﻧﺪ. در ﻣﻘﻄﻊ دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻣﻰﻛﺮد ﻛﻪ اﻧﻘﻼب ﺷﺮوع ﺷﺪو او ﻫﻢ ﻓﻌﺎﻻﻧﻪ در ﺗﻈﺎﻫﺮات ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻰﻛﺮد. ﭘﺲ از ﭘﻴﺮوزى اﻧﻘﻼب، ﻣﺪﺗﻰ ﺑﻪ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻣـﺸﻐﻮل ﺷـﺪ وﭘﺲ از ﻛﺴﺐ دﻳﭙﻠﻢ ﺑﻪﺟﺒﻬﻪ رﻓﺖ.ﻗﺒﻞ از ﺟﻨﮓ در رﺷﺘﻪﻛُﺸﺘﻰ در ﺳﻄﺢ دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن و اﺳﺘﺎن از اﻓﺮاد ﻣﻄﺮح ﺑﻮد و ﻣﻘﺎﻣﺎﺗﻰ ﻛـﺴﺐ ﻛـﺮد.ﻛﺘﺎﺑﻬﺎى ﻣﺘﻨﻮﻋﻰ ﻣﻰﺧﻮاﻧﺪ، اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﻛﺘﺎﺑﻬﺎى ﺷﻬﻴﺪ دﺳﺘﻐﻴﺐ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻰﻛﺮد.ﺷﻬﻴﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻼت دﻳﮕﺮان ﺑﻰاﻋﺘﻨﺎ ﻧﺒﻮد و ﺗﻼش وى ﺑﺮاى رﻓﻊ ﮔﺮﻓﺘﺎرى و ﻣﺸﻜﻞ دﻳﮕﺮان ﻗﺎﺑﻞﺳﺘﺎﻳﺶ ﺑﻮد؛ ﻣﺜﻼً وﻗﺘﻰﻳﻜﻰ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻰﺷﺪ، ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده اﻳﺸﺎن ﺳﺮ ﻣﻰزد و آﻧﻬﺎ را در ﺣـﻞّﻣﺸﻜﻼت ﻛﻤﻚ ﻣﻰﻛﺮد.در ﺟﺒﻬﻪ اﺑﺘﺪا در ﻣﺨﺎﺑﺮات ﺗﻴﭗ 221 اﻣﺎم رﺿﺎ(ع) ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻰﻛﺮد. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ واﺣﺪ اﻃّﻼﻋﺎت - ﻋﻤﻠﻴﺎتﻟﺸﻜﺮ 5 ﻧﺼﺮ رﻓﺖ.در ﺳﺎل 1362 - ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺧﻴﺒﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ - ﺑﺮادر اﻳـﺸﺎن ﻣﻔﻘـﻮداﻷﺛﺮ ﺷـﺪ، اﻣـﺎ ﺷـﻬﻴﺪ ﺑـﺎ ﻛﻤـﺎلﺧﻮﻧﺴﺮدى و ﺻﺒﺮ ﺧﻴﻠﻰ راﺣﺖ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ. ﺧﻮاﻫﺮ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: در دﻫﻪ ﻓﺎﻃﻤﻴـﻪ - ﻛـﻪدر ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﺰادارى ﺑﺮﮔﺰار ﻣﻰﺷﺪ - زﻣﺎن ذﻛﺮ ﻣﺼﻴﺒﺖِ ﻣﻨﺒﺮى ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ آﻣﺪ و ﺧﻴﻠﻰ راﺣﺖ ﺑـﻪﻣﺎدرم ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺣﻤﻴﺪرﺿﺎﻣﻔﻘﻮد ﺷﺪه اﺳﺖ و ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ اﻳﺸﺎن ﺷﻬﻴﺪ ﺷـﺪه ﻳـﺎ اﺳـﻴﺮ ﻳـﺎزﺧﻤﻰﺷﺪه اﺳﺖ و ﺷﻤﺎ اﺻﻼً ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮدت را اﻣﻴﺪوار ﻛﻨﻰ ﻛﻪ او زﻧﺪه اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ اﺳـﺘﻘﺎﻣﺖ داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﻰ وﺻﺒﺮ را ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻨﻰ.اﻳﺸﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺻﺒﻮر ﺑﻮد و ﺧﺎﻧﻮاده را ﺑﻪ ﺻﺒﺮ دﻋﻮت ﻣﻰﻛﺮد و ﻣﻰﮔﻔﺖ: ﭘﻴﺮو اﻣﺎم ﺣﺴﻴﻦ(ع) و ﺣﻀﺮتزﻳﻨﺐ(س) ﺑﺎﺷﻴﺪ. ﭼﻪﺑﻼﻫﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ آﻧﻬﺎ آﻣﺪ و ﺻﺒﺮ ﻛﺮدﻧﺪ؛ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻴﺪ و ﻧﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻌـﺪ ازﺷﻬﺎدﺗﻢ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﻴﺪ. ﻫﻤﻪ روزى ﻣﻰﻣﻴﺮﻳﻢ. ﻫﻴﭻ ﻛﺲ در دﻧﻴﺎ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﺎﻧﺪه و ﻧﻤﻰﻣﺎﻧﺪ. ﻣـﺎدر ﺷـﻬﻴﺪ درﭘﺎﺳﺦ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: ﻣﺎدر ﺟﺎن، داغ ﺟﻮان ﺳﺨﺖ اﺳﺖ. و او ﺟﻮاب ﻣﻰدﻫﺪ: ﻣﺮغ ﺑﺎغ ﻣﻠﻜﻮﺗﻢ ﻧﻴﻢ از ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎك ------ ﭼﻨﺪ روزى ﻗﻔﺴﻰ ﺳﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ از ﺑﺪﻧﻢ
در ﺟﺒﻬﻪ ﻧﻴﺰ ﻓﺮدى ﺻﺒﻮر ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻧﺪرت ﻋﺼﺒﺎﻧﻰ ﻣﻰﺷﺪ و ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﺒﺴﻢﺑﺮ ﻟﺒﻬـﺎﻳﺶ ﺑـﻮد. ﻏﻼﻣﺮﺿـﺎﺳﺎﻟﻢ - از ﻫﻤﺮزﻣﺎن ﺷﻬﻴﺪ - در اﻳﻦ ﺑﺎره ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: ﻣﻦ ﻧﺪﻳﺪم ﻛﻪ ﻋـﺼﺒﺎﻧﻰ ﺷـﻮد و ﮔـﺎﻫﻰ ﻛـﻪﺑﭽﻪﻫﺎ در اﻧﺠﺎم دادن وﻇﻴﻔﻪﺷﺎن ﻛﻮﺗﺎﻫﻰ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ، ﺻﺒﻮر ﺑﻮد و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻳﺎدآورى ﻣﻰﻛﺮد ﻛﻪ ﺷـﻤﺎ ﻛـﻪﻫﺴﺘﻴﺪ و وارث ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟ و اﮔﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻰﻛﺮد ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ از روى ﻏﺮور و ﺧﺸﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺑﺨﻮاﻫـﺪﺧﻮدش را ارﺿﺎ ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﺎن ﺗﻜﻠﻴﻔﻰ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﻣـﺴﺌﻮل ﺑـﺮ دوش ﺧـﻮد اﺣـﺴﺎسﻣﻰﻛﺮد.در ﺳﺎل 1364 ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻌﺎون ﮔﺮدان ﺣﺰب اﻟﻠّﻪ ﻟﺸﻜﺮ 5 ﻧﺼﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد را اداﻣﻪ داد. در اﻳﻦ ﻣـﺪت اﻧﺠﺎم ﻛﺎرﻫﺎى ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ در ﮔﺮدان زﻳﺮ ﻧﻈﺮ اﻳﺸﺎن ﺑﻮد.در ﺳﺎل 1365، در ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻛﺮﺑﻼى 4 ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺮد و ﻣﺠﺮوح ﺷﺪ و در ﺑﻴﻤﺎرﺳـﺘﺎن ﺑـﺴﺘﺮى ﺷـﺪ، اﻣـﺎﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ ﺑﺎ اﻳﻨﻜﻪﺟﺮاﺣﺎت و زﺧﻤﻬﺎى او اﻟﺘﻴﺎم ﻧﻴﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻟﺒﺎس ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن و ﻋـﺼﺎ آﻣـﺪ.ﻋﻠﻰرﻏﻢ اﻳﻨﻜﻪ دﻛﺘﺮﺑﻪ او اﺟﺎزه ﻣﺮﺧﺼﻰ ﻧﺪاده ﺑﻮد،ﺑﻪ ﺟـﺎى اﻳﻨﻜـﻪ در ﺑﻴﻤﺎرﺳـﺘﺎن ﺑـﺴﺘﺮى ﺷـﻮد، ﺑـﻪﭘﺎدﮔﺎن ﺣﻤﻴﺪﻳﻪ و ﺳﭙﺲ ﺧﻂّ ﻣﻘﺪم رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺎﻻى ﺳﺮﺑﭽﻪﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ. زﻳﺮا ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻛـﺮﺑﻼى 5 در ﻣﻨﻄﻘـﻪﺷﻠﻤﭽﻪ ﺷﺮوع ﺷﺪه ﺑﻮد و اﻳﺸﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﮔﺮدان ﺣﺰباﻟﻠّﻪ ﻣـﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺳـﻨﮕﻴﻦﺗـﺮى ﺑـﺮ دوش داﺷﺖ.ﻋﻠﻴﺮﺿﺎ از اﻳﻨﻜﻪ در ﮔﺮدان ﺣﺰب اﻟﻠّﻪ - ﻛﻪ از ﮔﺮداﻧﻬﺎى ﺧﻄّﺸﻜﻦ در ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻛـﺮﺑﻼى 4 ﺑـﻮد - ﺗﻌـﺪادزﻳﺎدى از ﺑﭽﻪﻫﺎ و دوﺳﺘﺎن ﻣﺜﻞ ﺷﻬﻴﺪ ﻣﺤﺒﻮب ﺷﻬﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ، ﺧﻴﻠﻰﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد ﻛـﻪ ﭼـﺮا ﻣﺠـﺮوحﺷﺪه و ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت ﻧﺮﺳﻴﺪه اﺳﺖ.ﺳﺮاﻧﺠﺎم در 5 ﺑﻬﻤﻦ 1365 و ﭘﺲ از ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻛﺮﺑﻼى 5 - در ﺣﺎﻟﻰﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺧـﻂّ را ﺑـﻪ ﻧﻴﺮوﻫـﺎىﺟﺪﻳﺪ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺑﺪﻫﻨﺪ - ﺑﺎ اﻧﻔﺠﺎر ﺧﻤﭙﺎرهاى ﺑﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳﻴﺪ. ﻳﻜـﻰ از ﻫﻤﺮزﻣـﺎن ﺷـﻬﻴﺪ درﺑـﺎره ﻧﺤـﻮهﺷﻬﺎدت او ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻠﻴﺎت در ﺳﻨﮕﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ. ﺳـﺎﻋﺖ ﺣـﺪود 9/5 ﺻـﺒﺢ ﺑـﻮد وﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻣﻰﺧﻮردﻳﻢ؛ ﺧﻂﻫﻢ آرام ﺑﻮد. ﺑﺎ ﺑﻰﺳﻴﻢ اﻃّﻼع دادﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺮدان ﻋﻘـﺐ ﺑﺮﮔـﺮدد و ﺧـﻂّ راﺗﺤﻮﻳﻞ دﻫﺪ. ﺷﻬﻴﺪ آزﻣﺎﻳﺶﺧﻴﻠﻰ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد؛ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻬﺎدت دوﺳﺘﺎن و ﻫﻢ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﺮا او ﺷﻬﻴﺪﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ﻟﺬا ﺑﻠﻨﺪﺷﺪ ﻛﻪ ﭘﻴﺮاﻫﻨﺶ را ﻣﺮﺗّﺐ ﻛﻨﺪ، ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ اﻳﺴﺘﺎد ﺧﻤﭙﺎرهاى در ﻧﺰدﻳﻜﻰ ﺳﻨﮕﺮ ﻣـﺎ- ﻛﻪ ﺳﻘﻒ ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﻨﻔﺠﺮﺷﺪ. ﭘﺲ از ﻓﺮو ﻧﺸﺴﺘﻦ ﮔﺮد و ﺧـﺎك، دﻳـﺪﻳﻢ ﻛـﻪ او روى زﻣـﻴﻦ اﻓﺘـﺎده و ﺗﺮﻛﺸﻬﺎى زﻳﺎدى ﺑﻪ ﺻﻮرت او ﺧﻮرده ﺑﻮد. ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺷﻬﺎدت او ﻣﺒﻬﻮت ﺷﺪه ﺑﻮدﻳﻢ.
ﭘﻴﻜﺮ ﭘﺎك ﺷﻬﻴﺪ ﭘﺲ از ﺗﺸﻴﻴﻊ، در ﺑﻬﺸﺖ رﺿﺎ(ع) ﻣﺸﻬﺪ و در ﻛﻨﺎر دﻳﮕﺮ ﻫﻤﺮزﻣﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﭙﺮده شد.
با عرض پوزش موفق به یافتن وصیت نامه این شهید بزرگوار نشدیم.
زندگینامه شهید محمدجواد تندگویان 
